شباهت روح و جسم

امام صادق علیه السلام می فرمایند: ارواحکم فی الاجساد فس سته احوال. ارواح شما شبیه بدنهای شماست. در شش حالت خواب و بیداری، حیات و ممات، مرض و سلامتی، یعنی روح هم مثل جسم حالت خواب و بیداری دارد. مثل جسم حالت مرگ و حیات دارد و مانند جسم مریض می شود و یا سالم است. اولین چیزی که برای روح انسان ضرر دارد و سبب امراض روحی و در نهایت مرگ می شود گناه است که از هر سم و نجاسات دنیایی برای روح مضرتر و بدتر است. نجاسات دنیایی جسم را آلوده می کنند به راحتی با آب پاک می شوند اما پاک کردن آلودگیهایی که متوجه روح می شوند خیلی مشکل است. حفظ کردن روح از پاک کردن آن آسانتر است. به همین دلیل است که در روایات آمده: گناه نکردن آسان تر از توبه کردن است. آنچه سبب بروز گناه می شود وجود صفات رذیله در روح انسان است. گناه نتیجه صفات رذیله و آثار امراض روحی است. به عنوان مثال سرفه نشانه این است که شخص سالم نیست و باید تحت درمان قرار بگیرد. گناه هم نشانه این است که صفت رذیله عارض روح این انسان شده که به صورت گناه بروز می کند.

گناه انسان را از مقام رفیعی که خدا برای او منظور کرده که می فرماید: انی جاعل فی الارض خلیفه. تنزل می دهد تا به جایی می رسد که خدای تعالی می فرماید: اولئک کالانعام بل هم اضل. اینها مثل چهار پایانند حتی از آنها هم پست ترند. لذا انسان برای برگشت به مقام انسانیت باید به درمان روحش بپردازد.