خدای تعالی در قرآن مرتبا انسان را به بندگی و عبادت خود دعوت فرموده تا جایی که حتی هدف از خلقت را هم بندگی خود اعلام نموده است. و ما خلقت الجن و الانس الا لیعبدون. و بر این امر مهم در عالم ذر از انسان عهد و پیمان گرفته که در دنیا تنها خدا را بندگی کرده و از بندگی و اطاعت شیطان بپرهیزد. در حقیقت خدای تعالی خواسته با بندگی خود انسان را از یوغ شیطان و نفس اماره آزاد کند. بندگی اقسام متعددی دارد:  بندگی شیطان- بندگی نفس- بندگی خدا

انسان در هر لحظه از زندگی تحت بندگی است . یا بنده نفس است یا بنده شیطان و یا بنده خدا. هیچ انسانی وجود ندارد که ادعا کند از هیچکس پیروی نمی کند. مثلا اگر شخصی بدون قید و بندها و تعلقات و قوانین انسانی بخواهد حرکت کندهمین عمل کردن او متابعت از هوای نفس است. در هر عملی شیطان دعوت می کند که از من پیروی کن. نفس هم می گوید از من پیروی کن و خدای تعالی هم می فرماید: و ان اعبدونی مرا بندگی کن. شیطان دشمن آشکار انسان است که او را به گناه و بدیها سوق می دهد. هوای نفس هم انسان را به لغو و بیهودگی و راحت طلبی دعوت می کند. اما خدای تعالی می خواهد انسان را از قید و بند بندگی شیطان و نفس اماره آزاد کند. لذا خدای تعالی به هر چه که برای انسان مفید بوده در قالب واجبات  بر انسان واجب کرده و امر  فرموده و از آنچه برای انسان مضر بوده نهی فرموده است.